Skadarsko jezero - riznica lepote, trajanja i bogatog nasleđa

Već vekovima je centar prirodnih lepota i drevnih prestonica. Utvrđenja, manastiri, napuštena ribarska sela, desetine vrsta ptica, riblji svet i šarenilo flore

Ogromno vodeno prostranstvo, sela u kojima je vreme stalo, utvrđenja, manastiri, bogata flora i fauna – sve je to riznica po imenu Skadarsko jezero.

Riznica trajanja i bogatog nasleđa. Ovo jezero prostrano na oko 400 kvadratnih kilometara je po mnogo čemu jedinstveno. Dve države su ga prigrlile: Crna Gora i Albanija. Naizgled, o njemu se sve zna. Ali, nije tako. Uvek će neko od lađara, koji pojedinačno ili sa turistima krstare brodovima i čamcima, ispričati ponešto čega nema u udžbenicima, u luksuznim publikacijama, konačno čega nema ni na internetu.

Dok barka seče prljavosivu vodu jezera, društvo pravi veliki broj ptica i bujna močvarna vegetacija. Skadarsko jezero je utočište za oko 280 vrsta ptica, ali je raznovrstan i životinjski svet. Kad se umorite od krstarenja, možete da se okrepite uz specijalitete i dobra vina osvežite. Ono što će vam sigurno ponuditi su ribe koje žive u jezeru, a koje su delikates ovog podneblja: krapa i ukljeva.

Na obalama jezera nekada je bilo šezdesetak manastira, crkava, utvrđenja. Od nekih su ostale samo ruševine, drugi i dalje traju, pokazujući da je baš ovde nekada bilo srce stare crnogorske države. Čak i tako ruinirani, manastiri i utvrđenja svedoče o snažnoj duhovnosti u Crnoj Gori od 11. veka do danas. Kad se pomenu utvrđenja, u prvi plan izbija čuveni Lesendro koji je 1843. godine podigao Petar Drugi Petrović Njegoš. Kad su utvrđenje zauzeli Turci, Njegoš je više puta pokušao da ga povrati, tako da je kod Crnogoraca ostala izreka: „Izgore ka’ vladika za Lesendrom“.

Po zlu je ovde bilo poznato i utvrđenje Grmožur koje je u vreme knjaza Nikole pretvoreno u zatvor iz kojeg je bilo gotovo nemoguće pobeći. Grmožur je poznat i kao „crnogorski Alkatraz“, ali i kao ostrvo zmija. Oronule zidine nekadašnjeg zatvora sada nastanjuju galebovi, čaplje, kormorani.

Drevne prestonice, stara državna i crkvena središta, izvori duhovnosti i temelji onih koji su vladali ovim podnebljem je ono po čemu se, između ostalog, pamti priobalje Skadarskog jezera. Na brdu iznad Rijeke Crnojevića, na Obodu, ostao je trag od prvog štampanog slova na slovenskom jugu. Prelepa je i vijugava i Rijeka Crnojevića. Tu je i Žabljak Crnojevića, srednjovekovni grad, utvrđenje blizu ušća Morače u jezero. Jedno vreme je bio i prestonica države.

Ne može se priča o jezeru ispričati ni za jedan dan, ni u jednom novinskom tekstu. Jer, reći će pesnici, priča je dublja i prostranija od samog jezera. Kad ovde doputujete, stičete utisak da ste u jednoj prostranoj kući, u postojbini stoletnih manastira, utvrđenja, ribarskih sela, živih slika.

Prečista Krajinska, Vranjina, Starčevo, Beška, Moračnik... Zadužbine, manastiri, crkve su najverniji hroničari jezera koje je i najveći Nacionalni park u Crnoj Gori. Osnovan je 1968. godine da bi se očuvala i zaštitila njegova prelepa okolina. Manastir Sv. Nikola podignut je 1233. godine na istočnoj padini poluostrva Vranjina. Više puta je stradao u turskim napadima, ali ga je 1882. godine obnovio knjaz Nikola. Strahujući da neće udomiti svoje mnogobrojne kćerke, knjaz je odlučio da se na Vranjini preuredi crkva i sagrade kula i konak u kome su trebale da budu smeštene princeze. Tako je, usred jezera i vazduha punog vlage i komaraca, renovirana ova svetinja.

Njegovim ćerkama sudbina je, ipak, bila drugačija: Zorka se udala u Srbiji, Milica i Stana su izabrale velike knezove Romanove, Ana je utočište našla na nemačkom dvoru, Jelena je postala ređina, kraljica Italije, dok su Ksenija i Vjera do kraja života ostale neudate i bile su sa roditeljima u Francuskoj, pošto je knjaz prognan iz Crne Gore.

I kad se već govori o lepotama jezera, o onome što nudi turistima, nezaobilazna je Rijeka Crnojevića, zasigurno jedno od najstarijih i najpoznatijih mesta u tom kraju Crne Gore. Leži na istoimenoj reci, a sa Karučkom i Dodoškom čini deltu u Skadarskom jezeru. Osvojiće vas u trenu zato što je jedinstvenog ambijenta, što u njemu caruje tišina, što možete da šetate, da se vozite kajakom i da uživate u ribljim specijalitetima i drugim đakonijama. Do ovog mesta se lako stiže sa magistralnog puta Podgorica-Cetinje: udaljenost od Podgorice je 30 km, a od Cetinja 16 km. Ima specifičnu klimu, tako da u njoj uspevaju agrumi poput smokvi i nara.

Hroničari su zabeležili da se početak priče o Rijeci Crnojevića vezuje za vladara Zete, Ivana Crnojevića. Očuvani su ostaci istorijskih građevina iz njegovog vremena, poput podrumske prostorije jedne davno porušene zgrade. Turistički vodiči će vam objasniti da se ta zgrada dovodi u vezu sa radom Obodske štamparije u kojoj je 1494. godine štampana prva ćirilična knjiga „Oktoih prvoglasnik“. Hroničari takođe beleže da je na ovom području otvorena i prva apoteka u Crnoj Gori, kao i prva radionica oružja. U fabrici „Marica“ se početkom 20. veka proizvodio sedef – biser od ribljih krljušti. Na ulazu u mesto je kameni most, poznat i kao „Danilov most“ jer ga je 1853. godine podigao knjaz Danilo.

Vodeći trgovački centar i velika crnogorska luka je bila Rijeka Crnojevića tokom 19. i početkom 20. veka. Na čuvenom pazaru se prodavala roba iz svih krajeva Crne Gore, a ostalo je zapisano da su italijanski trgovci zlatom plaćali suvu ukljevu. Bila je toliko ukusna i unikatna da su je Italijani redovno tražili za svoje trpeze.

U smiraj dana, kad se sve stiša i kad sve odlazi na počinak, na svoju već poveću nisku prelepih priča Skadarsko jezero uvek doda po jednu novu.

I, tako, već vekovima.

Komentari (0)

svi komentari ostavi komentar +